مقایسه تأثیر تیوپنتال و پروپوفول بر فشار داخل چشمی طی القاء بیهوشی

ممانعت از افزایش فشار داخل چشم و کاهش هر چه بیشتر آن طی عمل جراحی چشم، تأثیر چشمگیری در موفقیت عمل جراحی دارد. بعضی از مراحل القاء بیهوشی مانند لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل نای باعث افزایش فشار داخل چشمی می شود که پیامدهای آن در آسیب های نافذ کره چشم خطرناک است. هدف این پژوهش، مقایسه تغییرات فشار داخل چشمی طی القاء بیهوشی در شرایط کاملاً یکسان با استفاده از دو داروی تیوپنتال و پروپوفول، نیز بررسی دقیق اثرات آنها بر روی فشار داخل چشمی است تا بتوان دارویی که بطور مؤثر فشار داخل چشمی را پایین آورده و مانع از افزایش آن به دنبال لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل نای می شود را انتخاب کرد. در این پژوهش 90 بیمار انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. برای القاء بیهوشی در یک گروه (گروه اول) تیوپنتال mg/kg4 و در گروه دوم پروپوفول mg/kg5/2 تجویز شد. در هر دو گروه قبل از القاء بیهوشی سوفنتانیل µg/kg15/0 و بعد از القاء بیهوشی آتراکوریوم mg/kg7/0 تجویز شد. فشار داخل چشمی در چهار مرحله قبل از القاء بیهوشی، پس از القاء بیهوشی، حین لارنگوسکوپی و پانزده ثانیه بعد از لوله گذاری موفق داخل تراشه اندازه گیری شد. هر دو گروه بعد از القاء بیهوشی، کاهش معنی داری در فشار داخل چشمی داشتند(01/0p<). کاهش فشار داخل چشمی در گروه 2 به صورت معنی داری بیشتر از گروه 1 بود(01/0p<). لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل نای باعث افزایش معنی داری در فشار داخل چشمی در گروه اول شد، لیکن در گروه دوم خیر(01/0p<). فشار داخل چشمی گروه اول، 15 ثانیه بعد از لوله گذاری داخل تراشه شروع به کاهش نمود. هیچ یک از بیماران دو گروه طی مدت مطالعه فشار داخل چشمی بالاتر از پایه نداشتند. نتیجه آن که پروپوفول باعث کاهش بیشتر فشار داخل چشمی نسبت به تیوپنتال می شود و به صورت مؤثرتری مانع از افزایش فشار داخل چشمی بدنبال لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل نای می شود.